Als we daar nu ‘ns van maakten: Hij rijdt als een natte krant. Of misschien nog beter: als een natgeregende krant. Zou dat niet nog veel trager en nog intenser klinken... Alsof men zou rijden als iemand die zonder adem is?
Megabike! Een leuk spelletje voor speelzieke wielerfans… Iets voor echte jongens. Want zaterdag mensen, zaterdag begint het weer helemaal van voorafaan. Toch telkens een heus karweitje dat soundmixen van coureurs in één en dezelfde virtuele wielerploeg.
"Bitossi & Co". Maximum 8000 punten en twaalf coureurs. Wat denken ze! Onbegonnen werk is het. Enfin, moeten er in, moeten er zeker en in elk geval in: Gilbert, Boonen, Roelandts, Sagan en Boasson Hagen. Maar wat dan met Cancellara en Haussler? Wat met Martens en Burghardt? Die kun je in jouw ploeg eigenlijk ook al niet missen.. En dan, olala, heb je nog niet eens iemand voor de Ardennen... Behalve Gilbert natuurlijk want die doet overal mee. Waar haal je in Gimondisnaam de laatste punten vandaan om ook nog Gesink, Kolobnev, Sagan, Ben Hermans en Andy Schleck mee aan boord te hijsen. En onze mooie youngsters die vergeet je ook al helemaal. Pieter Serry, Thomas De Gendt, Sep Vanmarcke, Sander Armee, Jelle Wallays, Frederique Robert… Om ook Gianni niet te vergeten natuurlijk, Gianni Meersman… Als die maar ’s gespaard kan blijven van pech… Kan die eindelijk én met veel te veel vertraging echt aan zijn wielercarriëre beginnen. Zul je ‘ns wat zien. Enfin, moeilijk… Moeilijk… Mario Aerts-moeilijk! Een klus! En dan… Aha… dan heb je ergens toch nog die twee punten over, nog twee prachtige volwaardige punten over voor die fantastische one & only rising star uit het Ledegem-van-al-onze-plaatsen Guillaume Van Keirsbulck. Vas-y Guillaume! (En alle anderen ook natuurlijk.)
"3836. nadenken (5): als ik om me heen kijk, de kranten lees en het nieuws tot mij neem stel ik tot mijn verbazing vast dat vooral de kunstenaars hardop de waarheid zeggen. In een tijd van buiksprekende woordvoerders, leugenachtige bisschoppen, verkoopsmanagers, bankdirecteurs en politici, die allen het volk zogenaamd ter wille zijn maar alleen hun belangen verdedigen, zijn zij vrijwel de enigen (met uitzondering van hier en daar een wetenschapper die zich niet aan het kapitaal of aan zijn universiteitsideologie heeft verkocht) die goed hoorbaar zeggen waarop het staat. Zo maken ze waar wat Hume al zei en wat de neurowetenschapper Damasio nu voordurend herhaalt: het verstand kan niet zonder de passies. Geen wonder dat zovele ‘verlichten’ hen als romantische halvegaren voorstellen en hun terechte inzichten afdoen als retoriek, verbeelding en sentiment. "
Wat een zootje... Vanaf vorige vrijdag verbeteren we met zijn allen en dat zolang het nog duurt elke dag een wereldrecord. Stel je voor. Een wereldrecord. Wij! In een landje dat op apegapen ligt. Een baard krijg je er van... Je kunt er natuurlijk – altijd in voor een grapje - ludiek over doen. En blijven doen. Je kunt van de weeromstuit Bij Sint Jacobs uit de kleren gaan, samenstromen op het Poelaertplein of dansen op de Place Saint Lambert. Of je kunt zoals nog anderen in een totale afkeer van wie ons regeert, of dat zou moeten doen, ‘ns goed in afzondering gaan. Even de andere kant opkijken. Enkel en alleen om van dat trieste potjesvoetbal dat ons huidig escadron politici te bieden heeft af te zijn. Het niet meer te moeten aanzien. Enfin, één ding dient zich aan, ook dit is een Belgische realiteit: langzaam maar zeker zie ik om mij heen én alom de moeheid in de rangen sluiten… Elke dag wat meer. Elke dag wat herkenbaarder. Op de trein en op de tram. Langs de A17 en de E40. Met teflon en beton. Met of zonder slappe lach. Op de grintweg en bij het frietkot van Verkindere lees ik steeds meer in alle ogen: Wij zijn het beu. Time ’s up. Let it be naked.
Daarom dacht ik vanmorgen – altijd in voor een mooi gebaar - op de ochtend van de 251° dag zonder regering, ik geef die De Wever ‘ns een boek cadeau. Een boek van de Engelse historicus Tony Judt met als mooie stichtende titel “Het land is moe”. Het moet niet altijd in het latijn. Maar het is natuurlijk maar de vraag of zo’n De Wever daar een boodschap aan heeft. In plaats van blind vertrouwen te hebben in de vrije markt kunnen we vertrouwen op medeburgers en de staat zelf. Dat staat er ergens in het boek. En De Wever en de vrije markt dat zijn nu eenmaal handen op één en dezelfde buik. Enfin de match sleept zich als in dat moede schuivendnaarzee-gedicht van die ouwe Antwerpenaar naar zijn absolute eind. En daar wachten ons, wat dacht je, nieuwe verkiezingen, want dat is toch wat die toekomstig burgemeester van een De Wever wil. Wat zei Jan Mulder deze week ook alweer nadat zijn geliefde Anderlecht een reeks kansen één voor één en uiterst pijnlijk de nek had omgewrongen? Jongens, hou toch op met die pirouettes in het strafschopgebied. Durf dan toch, geef dan toch die splijtende voorzet!
Well except for the name and a few other changes the story is the same one. (Neil Diamond komt straks - I am I said - weer naar Antwerpen nietwaar…). Maar misschien, heel misschien is het nu wel tijd voor iets totaal anders. Een beweging, een ramkoers, een deviatie op links of misschien wel een nieuwe partij… Die straks écht onze stem verdient!
Extern: De regeringsvorming, overal op alle plaatsen, en ondermeer ook op:
“Moslimlanden proberen de vrouw te bedekken, maar in het Westen zijn we niet veel beter af: hier behandelen ze ons als een stuk vlees. Waarom rent iedere westerse vrouw naar een plastische chirurg? Waarom zouden we er moeten uitzien als freaks met lippen die eruitzien als de anus van een gans? Maar ik zeg nooit: dit is goed en dat is slecht. Ik wil gewoon vragen opwerpen...”
Wat ons hier mooi te wachten staat! Te-Zien.2011. Op donderdag
17/02/2011 om 20:30. "Enkel en alleen in De Werf mee te maken"! ’t Barre land levert met “Gebruiksaanwijzing” naar the one and only Georges Perec, een unieke voorstelling voor Vlaanderen. Wanhoop, liefde en verraad, alles wat in de Wereld bestaat, daarvan sprak, wat zeg ik, daarvan spreekt Perec. Al lang, al jaren.
Wie zijn wij, zeg mij, wie zijn wij om deze voorstelling te willen missen!
Te-Zien.2011 – Donderdag 17/02/2011 om 20:30u. De Werf in Brugge. 't Barre Land speelt Gebruiksaanwijzing.
Van en met: Vincent van den Berg, Margijn Bosch, Anouk Driessen, Martijn Nieuwerf, Ingejan Ligthart Schenk en Czeslaw de Wijs.
RE: It's so hard to get backlinks these days, honestly i need a backlink by comments on your blog / forums or guestbook to make my website appear in search engine. I am getting desperate Now! I know you'll laugh while reading this comment !!! Here is my website penis enlargement I know my comments do not relate to the topic, but PLEASE HELP ME!! APPROVING MY COMMENT!
Regards: PoormanBH2011
So what is the problem my friends, I'm collecting backlinks to make my website "........" appear in the search engines!! whether are the comments look like a crap!
Het laatste nummer van jaargang 11 van Digtheris uit. Met een dubbelnummer, én na de festiviteiten van november, wordt afscheid genomen van de formule zoals die tien jaar lang ten huize van Digther werd gehanteerd. Vanaf dit jaar krijgt Digther immers een nieuwe look en elke jaargang van het tijdschrift zal nog uit 2 nummers bestaan. Zij het dat die dan ook lijviger voor de dag zullen komen. Een jaarabonnement in de nieuwe vorm moet 15 euro kosten voor Vlaanderen en 20 euro voor Nederland (gegeven de zeer swingende portkosten).
Alle inzendingen blijven welkom!
Een korte inhoud van het laatste nummer van jaargang 11 staat intussen op de blog “De schaal van Digther”.
En is bereikbaar via deze link.
De nieuwste editie van de Dag van het Woord is gisteren een prettige hommage geworden aan een dichter en prozaïst die al een heel schrijversleven-lang de grote belangstelling weet te vermijden. Hoe hij daarin is geslaagd blijft voor ons voor altijd een raadsel. Willy Spillebeen heeft zich immers in al die jaren een staat van verdienste bij elkaar geschreven waarbij veel dingen (én schrijvers & scribenten) verbleken. In het interview met Philip Hoorne, onverbiddellijk Knack-recensent, zei Spillebeen de hommage in Harelbeke een beetje gelaten te ondergaan. Voor hem hoefde het niet echt. Maar het echt erg vinden, nee dat was nu ook niet het woord… Toch had Willy Spillebeen het met Heer Hoorne veel liever over “Blues om wat blijft”, zijn gloednieuwe dichtbundel die, uitgegeven bij Uitgeverij P, gisteren aan een zeer talrijk opgekomen publiek werd voorgesteld. Voorafgaand aan het gesprek lazen Lut De Block, Lies Koopman, Herman Leenders, Sylvie Marie en Stefaan Van den Bremt bij wijze van eerbetoon een gedicht van Spillebeen en eentje van zichzelf. Leerlingen van de Harelbeekse academie evoceerden een aantal gedichten van Neruda die eerder door Willy Spillebeen waren vertaald. Verder sprak het voor zich dat ook op deze editie van de Dag van het Woord de jaarlijkse poëzielaureaten niet konden ontbreken. Negen én daarbij nogal wat vertrouwd klinkende namen kwamen ook gisteren weer op het Harelbeekse podium terecht. De winnaars staan intussen al na te lezen in dit keurig Witlof-lijstje. Tjitske Jansen, dit jaar in Harelbeke gastdichteres, las ter afsluiting van de wat lang uitvallende, en af en toe wat grappig door nogal wat regiefoutjes onderbroken namiddag, haar Harelbeke-Kalle met de haak-gedicht. Mooi! Harelbeke en de poëzie? Bij leven en welzijn: volgend jaar opnieuw!
Extern:
H.F. Jespers over 'Blues om wat blijft' en over het werk van Willy Spillebeen: Ik heb geschreven wat ik kon.
"We mogen zeggen dat we de katalysator waren van de grote hype rond Lesley-Ann Poppe, die zich zeer bewust het imago van sexy blonde zakenvrouw aanmeet en geen enkele kans onbenut laat om dat ook te cultiveren. Na haar opgemerkte optredens in de 'Beste Hobbykok van Vlaanderen' en 'Komen Eten' sierde ze de cover van menig mannenblad in Vlaanderen. De beelden op Clint.be hebben dan ook zeker geen afbreuk gedaan aan haar ondertussen bekend imago. Dat je zelfs met grote longen niet warm en koud tegelijk kunt blazen is wellicht ook de rechter niet ontgaan", aldus Sven Verresen, communicatiemanager bij Think Media, de groep achter Clint.be. (lb)
"In het dagelijkse leven lijkt ze een doetje met een mooi snoetje, een streelmeisje haast, maar duw haar een gitaar in de handen en ze ontaardt in een duivelse helleveeg van wie u met het dun in de broek en luidkeels om uw mama schreeuwend weglopen zult. En toch willen we u tot enige koelbloedigheid aanmanen, want voor een goddeloze furie maakt de Brits-Italiaanse verdomd straffe muziek."
1. Na de kleine Nucleus-crash van 18/03/2005 zijn alle daar aan voorafgaande reacties op deze bladzijden verloren gegaan. Jammer maar helaas!
Sindsdien - wat had je gedacht - zijn we gewoon opnieuw begonnen.
2. Zoals men merken kan is op deze blog de "comments-moderatie" van toepassing. Dit heeft te maken met een aantal 'wrange' reacties uit het verleden. Alweer jammer maar helaas! En bedankt voor het oefenen van wat geduld!
